Spółka komandytowo – akcyjna posiada dwa kapitały podstawowe, są nimi kapitał zakładowy i tzw. drugi kapitał podstawowy, niebędący kapitałem zakładowym spółki, pochodzący z wkładów komplementariuszy. O kapitale tym wspomina jedynie art. 132 § 1 k.s.h., określając go jako „inne fundusze”. W przypadku spółki komandytowo-akcyjnej, kapitałem własnym zasilanym lub pokrywanym przez wkłady komplementariuszy nie jest kapitał zakładowy, ale – co do zasady – drugi, istniejący obok niego, kapitał podstawowy.
Jak już zostało wspomniane komplementariusz wypełnia nałożony na niego obowiązek wniesienia wkładu, wnosząc je na tzw. drugi kapitał podstawowy. Wkłady te mogą mieć postać świadczeń pieniężnych, a także polegać na świadczeniu pracy, usług czy też ustanowieniu prawa użytkowania na rzecz spółki. Wnoszenie natomiast wkładów niepieniężnych (aportów) nie wiąże się ze sformalizowaną procedurą jaka dotyczy wnoszenia aportów na kapitał zakładowy w spółce akcyjnej, stosujemy bowiem w tym wypadku przepisy o spółce jawnej. Wycena wkładu polega więc na swobodnym uznaniu ich wartości przez komplementariuszy. W przypadku wkładów wnoszonych poza kapitałem zakładowym nie ma zastosowania również zasada, w myśl której powinny one zostać przekazane spółce jeszcze przed jej rejestracją. Odpowiedzialność komplementariusza za wadliwy wkład opiera się na przepisach o rękojmi za wady rzeczy. Przyjmuje się, że komplementariusz nie musi wnosić wkładów „realnych” do spółki, w postaci gotówki czy aportów. Jednakże, gdy wkłady komplementariusza miałyby mieć postać jedynie wkładu gwarancyjnego, czy wkładu pracy należy przyjąć, że spółka taka byłaby niewiarygodna dla swoich kontrahentów[1]. Doktryna opowiada się także za zakazem tworzenia tak zwanych „spółek bezwkładowych”, a więc takich gdzie jedynym wkładem jest zobowiązanie gwarancyjne[2]. Zakaz ten wyprowadzany jest z treści art. 3 KSH, który wiąże możliwość osiągnięcia celu spółki z koniecznością wniesienia wkładu, a wkład ten należy rozumieć wąsko, jako właśnie wkład „realny”.
Komplementariusz może także wnieść dodatkowo wkład na kapitał zakładowy, możliwość taką przewiduje artykuł 132 k.s.h. Obejmuje wtedy akcje w kapitale zakładowym i staje się komplementariuszem – akcjonariuszem. Do kapitału zakładowego spółki komandytowo-akcyjnej stosuje się odpowiednio przepisy o kapitale zakładowym w spółce akcyjnej. Komplementariusz-akcjonariusz ma obowiązek wniesienia wkładów o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym (aporty). Nie może natomiast wnosić na kapitał zakładowy świadczenia pracy ani prawa użytkowania. Jest to spowodowane tym, że kapitał zakładowy spółki komandytowo-akcyjnej podlega przepisom o spółce akcyjnej w kwestii ochrony kapitału własnego. Rzetelność i prawdziwość wyceny wnoszonych wkładów niepieniężnych bada biegły rewident, zgodnie z procedurą uregulowaną przepisami o spółce akcyjnej (art. 313 w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 k.s.h).
Te same ograniczenia dotyczą wkładów wnoszonych przez akcjonariusza, który wnosi wkłady na pokrycie kapitału zakładowego. Wkłady niepieniężne musza zostać wniesione w całości przed zgłoszeniem spółki do sądu rejestrowego, chyba że statut zezwala wnieść wkłady w ciągu roku od dnia zarejestrowania spółki, co wynika z art. 309 w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 k.s.h. Przy wkładach pieniężnych, powinny być one wniesione przed zarejestrowaniem spółki, w co najmniej jednej czwartej wartości obejmowanych za nie akcji. Jeżeli akcjonariusz obejmuje akcje za wyłącznie wkłady niepieniężne albo opłaca akcje zarówno wkładami pieniężnymi jak i niepieniężnymi, kapitał zakładowy powinien wtedy zostać pokryty przed zarejestrowaniem spółki w co najmniej ¼ jego wartości. Nie wniesienie wkładów w terminie może skutkować obowiązkiem zapłaty odsetek, odszkodowania, a nawet pozbawieniem praw udziałowych poprzez unieważnienie akcji (art. 331 w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 k.s.h.). Wniesionych wkładów nie wolno zwracać wspólnikom ani w całości ani w części, chyba że ustawa na to zezwala np. w skutek umorzenia akcji.
Najnowsze komentarze